قسمت چهارم بايد از اينجا رفت

ميروم تا که به افلاک سلامي بکنم ، من در افلاک "خود"م را بينم ، (بين جمع خودمان ميماند ؟؟؟)

"خودآ" را بينم ... بروم پس بروم زود ، .."خودآ" آنجائي ؟؟؟

* * *

گر به افلاک رسم ، خواهم خواندهمه را خواهم خواندآري ، آري ، "شعر" هم خواهم خواند

چونکه او بامن ماند ، تا مرا اينجا راند ...

* * *

"شعر" يعني : به احساس خدائي "رفتن" "رفتن" اينک يعني :به "خود" آغشته شدن ،

به زمان و به مکان طعنه زدن ، به دهان مهر زدن ، به درون نعره زدن.

"رفتن" اکنون يعني : قافيه باختن و دربدري ! پس به اميد خدا ، من رفتم..