ميلاد حضــــــــرت معصــــــــــومه باغ گل و گلبني شــــــــــــــــكوفا بوي خوش گل رسيــــــــده هرجا گل غنچه‌اي از درخت طوبــــــــي مجموعه‌‌اي از ديـــــــــــــــار طاها در شهر مدينه مــــــــــــژده دادند آورده خبر نسيـــــــــــم صحــــــــرا كز دامن پاك نجمه خاتـــــــــــــون بشكفته گلي بــــــــــــه باغ طاها آيينه‌اي از صفـــــا و پــــــــــــــاكي شهزاده‌اي از سراي مـــــــــوسي حور است و پري كه رخ نمــــــوده يا زاده شده دوبــــــــاره عــــــــذرا خرگاه شهي پر از فـــــــرشتـــــــه بر مسند گل نشسته زهرا (س) گويي كه شكفته بار ديــــــــــــگر تك بوته‌ي ياس شاه بطحــــــــــــا حوران همه دف‌زنان و رقصـــــــــان كام ملك است و جام صهبـــــــــــا عيد است و خوروش مرغ عرشي موسي و عصا و طور سيــــــــــــنا عيد است و نسيم و ياس زيبــــــا مستانه قناري خــــــــــــــــوش آوا عيد است و شــــــــــكوه يك تولد فردوس و جهاني از تماشــــــــــــا عيد است و مدينه غرق شـــادي نيكان زميــــــــــن و ملك بــــــــالا عيد است و طبق طبق ســــتاره ميلاد گلي ز باغ زهـــــــــرا (س) گويند: يكي اذان بگويـــــــــــــــــد در گوش شفيعـــه‌ي دو دنيــــــــــا از آل علي (ع) كه خــــــوش‌نواتر؟ تا موسي كاظم (ع) است؛ حاشا آغوش گشوده‌ي امامـــــــــــــــــت بر سينـــــــــــــــــه‌ي گرم و ناز بابا مولود مبـــــــارك، اي كريمـــــــه! تو عالمــــــــــه‌‌اي و عالـــــــــــم آرا مشكين نفسي و با تبــــــــــــاري سرشار حديث و مست معـــــــــنا تو مســــــــت ولايت رضــــــــــايي نيكو سخني مثــــــال زهرا (س) معصومه‌اي و هميشه پـــــــــاكي چون نرگسي و هميشه شــــــهلا زينب صفتي و با وقــــــــــــــــــاري در راه حقي، هميــــشه جـــــــويا افشا گر فتنه‌هاي كفـــــــــــــــــري اي شــــــــور تو در زبان گويــــــــــا پيك سخـــــــــنان اهل بيتي (ع) دنبـــــــــال ولايتــــــــــي و پويـــــــا شهـزاده‌ي با جمال خوبـــــــــــــــم تقدير تو هم نوشتــــه با مـــــــــــا فرجام تــــــو را بگويـــــــــم اي گل مولاي تو را برند از ايــــــــــــــــن‌جا گرچه زپيـــــــــــــــــــش رونه گردي هرگز نرسي به پيــــــــــــــش مولا آخر، تــــــــو مهاجري عزيـــــــــــزم در ملك عجم روي ز دنيــــــــــــــــا در خاك قــــــــــــــم ار تو دفني اما هرگز نشوي غريـــــــــــــــب و تنها تو چشمه‌ي نور آن ديــــــــــــــاري زهرايي و قبر تو هويـــــــــــــــــــــدا اي بانوي مهرو مهـــــــــــــــــرباني ما منتظـــــــــريم و مست و شيدا تو عمه‌ي شـــــــــــــــاه جمكراني ما را بنمـــــــــايي ار، تو بينــــــــــا تو آب حيــــــــــــــــــــــاتي و دل ما زنده كن از آن دم مسيحـــــــــــــــا تو كشتي نوح و بـــــــــــــــــاوقاري ما هم چو خسي به مـــــــوج دريا ديباي سخن شـــــــــده چو دلقي خلعت نبرم به پيـــــــــــــــش حورا ياري كن و شهپــــــــــــري ده ورنه كي پيــــــــــــش رود به ملك عنقا ميلاد تو بس مبــــــــــارك است و خوشتر ز هزار گشته مـــــــــــــا را قاسم بدره
روز زيباي دختر را از جانب من به گلت تبريك بگو
