جهان خسته است , تنم خسته است , دلم از اين همه نيرنگ شکسته است , خدا هم شايد اينک خسته است و شايد هم رها کرده است اين مردمان مردم نماها را

من اينجا بس غريبم غربتم را چاره اي نيست , پاسخي نيست , باليني که سر بر آن فرود آرم وهرآنچه درون سينه ام تنگي کند بيرون بريزم اندکي آرامش يابم

محبت را سرايي نيست , سلامت را جوابي نيست , نگاهت را نگاه گرم مهرآميز ياري نيست. من اينجا بس غريبم , غريبي آنچنان بر جان مي تازد که جانم را برايش هيچ نايي نيست... ميان اين همه مردم کسي آيا نگاهم را نمي بيند؟! نگاهي خسته و گاهي پوشيده شده از اشک چندين ساله ام را آيا کسي نمي بيند؟! کسي باور نمي دارد رنجي هست, عذابي هست خشمي هست

...!!و شايد هم خدايي هست

قربونت برم خدا چقدر قريبي رو زمين

مناجات
غبار دلم از گنه پاک کن
چو پاکم نمودي مرا خاک کن
بميرانم اما به کسر گناه
چنين کن بر اين بنده رو سياه
ببخشا مرا و پناهم بده
به حکمي تو حذف گناهم بده
تو که پاک و پاکيزه زادي مرا
گنه کار و آلوده خواهي چرا
در رحمت بي نياز کو
که گم گشته اين بنده بي آبرو
سيه روي و افسرده و شرمسار
ز درماندگي گشته پيوسته زار
پناهي ندارد بجز کوي تو
به شرمندگي آمده سوي تو
ز درياي لطف کريمانه ات جوابم مکن از درخانه ات
من رو سيه را پناهي بده
زلطفت به مقدار کاهي بده
ندارم بجز راه کوي تو راه
همين مانده بر بنده رو سياه

.:: يا رب الزهراء ::.

يا فاطِمَةَ الزَّهْراَّءُ يا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يا سَيِّدَتَنا وَمَوْلاتَنا اِنّا تَوَجَّهْنا و استشفعنا و توسلنا بک الي الله و قدمناک بين يديه حاجاتنا . . . يا وجيهة عندالله اشفعي لنا عندالله . . . يا وجيهة عندالله اشفعي لنا عندالله . . . يا وجيهة عندالله اشفعي لنا عندالله . . .

خورشيد روشنايى

اى زن اينك در حريم پاك دامانى قدم بايد زدن

پا به پاى آيه‏ هاى سبز ايمانى قدم بايد زدن

كاروان جاده‏ ى اسلاميان را هم عنانى لازم است

پيشوايى مثل زهرا در طريق زندگانى لازم است

چادرت محراب نور است اى جدا از تيرگي هاى جهان

پا برون مگذار زين محراب نورانى، برغم دشمنان

زينت زن در حجاب است و عفاف و پاكى و تقواى تو

جلوه‏ ى اسلام مى‏ بايد شود ظاهر ز سر تا پاى تو

مصحف باغ ولا را گلبن حق، واژه ‏اى والا بود

جاودان آن زن كه رهپوى عزيز مصطفى، زهرا بود

زير لب دارند در گلزار عصمت غنچه ‏ها اين زمزمه

دخترى مى‏ پرورد مانند زينب مادرى چون فاطمه

مادران را مى‏ سزد چون فاطمه اينگونه دختر پرورند

مي توان مثل صدف از قطره در آغوش، گوهر پرورند

فاطمه با حق بود، حق هم بود با دخت احمد فاطمه

فاطمه يعنى محمد، همچنين يعنى محمد فاطمه

رونق افزاى حريم بزم گلهاى خدايى فاطمه ست

آرى آرى آيينه‏دار طريق كبريايى فاطمه ست

مى‏ رهاند كشتى افتاده در گرداب ظلمت را، ز لطف

در بلا افتادگان را نقطه ى عطف رهايى فاطمه ست

وانكه دارد در دو عالم رتبه ‏ى خير النسايى فاطمه ست

هفت گردون را به يك چرخاندن رخ روشنايى مى‏ دهد

آنكه خورشيد از رخش بگرفته وام روشنايى فاطمه است

نى فقط دل مى‏ برد تنها ز احمد، وز على مرتضى

آنكه حتى از خدا هم مى‏ نمايد دلربايى فاطمه است

فاطمه ست اين زن كه بوسيده ست دستش را نبى ختم رسل

فاطمه ست اين زن كه بوسيده است اورامصطفى مانند گل

فاطمه ست اين زن بهشت بى بديل دلنواز مصطفى

فاطمه ست اين زن فروغ جنت الماواى چشم مرتضى

گوهر هستى نگين سبز رنگ خاتم چشم رسول

راضيه، مرضيه، زهرا، فاطمه، انسية الحورا، بتول

محمود تارى (ياسر)

اللهم صل علي فاطمه و ابيها و بعلها و بنيها و السرالمستودع فيها بعدد ما احاط به علمک.

سلام

عيد بر شما مبارك

دستت درد نكنه مومن بازم ما رو هوائي كارهات كردي ها

واقعا باسليقه وزيباست خسته نباشي