امانت

امانت در اصل از (امن) به معناى سكونت و آرامش قلب است و از نظر لفظ و معنى مانند واژه (سلم) است امن من الاسد مثل سلم منه است يعنى از گزند شير ايمن شد . ضد امانت ؛ خيانت است كه زشت ترين خصلت از نظر عقل و شرع و دين مى باشد . المصباح المنير واژه (امن) امانت گرچه معمولا به امانت هاى مالى گفته ميشود ولى در منطق قرآن مفهوم وسيعى دارد كه تمام شئون زندگى اجتماعى و اخلاقى را در بر مى گيرد لذا در حديث وارد شد كه (المجالس بالامانه) گفتگوهايى كه در جلسه خصوصى ميشود امانت است .
روى اين جهت آب و خاك اسلام در دست مسلمانان امانت الهى است فرزندان آنها امانت هستند ؛ و از همه بالاتر قرآن مجيد و تعليماتش و پيامبر و اهلبيت عليهم السلام و كلمات گوهر بارشان امانت بزرگ پروردگار محسوب مى شوند ؛ چرا كه از امام صادق و امام باقر (عليهما السلام) نقل شده كه فرمودند : (امانت هاى خداوند ، اوامر و نواهى او است و امانت هاى بندگان خدا ، امانت هاى مالى است كه به همديگر مى سپارند) تفسير نورالثقلين ج 1 ص 496.
به هر حال مسلم است كه پاى بند بودن به تعهدات و حفظ و اداى امانت از مهمترين پايه هاى نظام اجتماعى بشر است و بدون آنها هرج و مرج در سر تا سر جامعه به وجود خواهد آمد . در غير اين صورت ، رشته هاى برادرى و دوستى از هم مى گسلد و مردم نسبت به همديگر بد بين شده و به جاى احساس امنيت ، احساس وحشت مى كنند ، به همين دليل حتى آنها كه اعتقاد الهى و مذهبى ندارند براى مصون ماندن از اين حرج و مرج خود را موظف به انجام امانت مى دانند.