السلام عليک يا روح الله (ره)
کجاييد اي شهيدان خدائي
بلاجويان دشت کربلائي
کجايي اي امام و رهبر ما
شده خاک عزايت بر سر ما
... هيچوقت يادم نمي ره دم مسيحاييت رو که کوچکترين نفحه اش آزادي خرمشهر و شکستن حصر آبادان و ... بود. وقتي پاي صحبت حاج ابراهيم همت و شهيد آويني و پاي وصيت نامه ي شهداو خاطرات رزمنده ها مي شيني مي بيني که چقدر عاشقانه دوستت داشتند امام عزيز...هيچوقت هم يادم نمي ره بچه بسيجي هايي رو که در عزاي عروج ملکوتي ات اونجوري جون دادند ، عده اي شون هم تا دم مرگ رفتند و برگشتند...امام عزيز خواستم مطلبي بنويسم به مناسبت سالگرد ارتحالت اما چه کنم که هم زبان من الکنه و هم شخصيت جامع الاطراف شما انقدر بالاست و بلند که حتي انديشمندان هم وقتي مي خوان قد و بالاي بلندت رو ورانداز کنن و مطلبي بنويسند و حتي دشمنان قسم خورده ات ، کلاه عقلشون مي افته.
امام عزيز شهابت رو ببخش که بد رهروي بود برات...
جهت شادي روح طيبه ي حضرت زهراء(س) و فرزند گرانقدرشون ، امام راحل عزيزمون(ره) و تمام شهدا صلوات محمدي(ص) مرحمت کن.
اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
اللهم عجل لوليک الفرج.
