نيايش امام علي (ع)

خدايا! ببخشاي آنچه را که با زبان به تو نزديک شدم، ولي با قلب آن را ترک

کردم.

خدايا!برمن ببخشاي نگاه هايي را که نبايد و سخناني که بر زبان رفت و نشايد،و آنچه دل خواست و نبايست.

خدايا!تويي سزاوار ستايش هاي نيکو و بسيار و بي شمار تو را ستودن.

اگر تو را آرزو کنند، بهترين آرزويي و اگر به تو اميد ببندند، بهترين اميدي

الهي1 درهاي نعمت را برمن گشودي تا زبان به مدح غير تو نگشايم و بر اين نعمت ها غير از تو را ستايش نکنم.

خدايا! مرا به درگاه تو نيازي است که جز فضل تو جبران نکند و جز عطا و بخشش تو نيازمندي ام را به توانگري مبدل نگرداند.پس در اين مقام رضاي خود را به ما عطا فرما و دست نياز ما را از دامن غير خود کوتاه گردان، که تو بر هر چيز توانايي.

خدايا! بر شرافت مغام پيامبر در نزد خود بيفزا و ما را با او محشر فرما، چنان که نه زيان کار باشيم و نه پشيمان؛ نه دور از راه حق و نه شکننده پيمان؛ نه گمراه و نه گمراه کننده ديگران ، و نه فريفته هواهاي نفس و شيطان.

خدايا! پاداش رسالت او را پذيرش گواهي و شفاعت و قبول گفتار او قرار ده.

بار خدايا! بين ما و پيغمبرت در نعمت هاي جاويدان، زندگاني خوش، آرزوهاي بر آورده و خواسته هاي به انجام رسيده، در کمال آرامش و در نهايت اطمينان، همراه با مواهب با ارزش، جمع گردان.

برگرفته از نهج البلاغه، خطبه هاي 78،91،106،72