خدایا ! در این ماه، فضیلت شب قدر را روزی ام فرما و کارهایم را از سختى به آسانى تبدیل کن  و عذرهایم را بپذیر و گناه و بار گران معصیت را از دوشم بردار، اى مهربان نسبت به بندگان شایسته خویش!

*رحمت بی‌پایان:

بعد از 3شب قدر معروف، یعنی نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم، شب بیست و هفتم که بندگان خاص الخاص موفق به شب زنده داری اش می شوند و فضیلت شب قدر را دارد که در بخش اول دعای شریف به این نکته اشاره دارد و در آن فضیلت شب قدر را در این روز از خداوند متعال مسئلت می‌کنیم.

*آسانی همراه سختی:

اما در بخش دوم از خدا می‌خواهیم که امور ما را از سختی به آسانی برگرداند.

قرآن کریم در این زمینه نکات زیبایی بیان فرموده است: از جمله این که در تنها آیه‌ای که نام ماه مبارک رمضان را آورده و وجوب روزه را در آن بیان فرموده، یعنی در آیه 185 بقره، وجوب روزه درحال مریضی و سفر برداشته و بعد فرموده: خدا براى شما آسانى مى‏خواهد و براى شما دشوارى نمى‏خواهد.

از این رو بنای شریعت اسلام بر سخت گیری در تکالیف نیست و هر آن‌چه که بر انسان واجب کرده، قطعاً در حد توان بشر آن هم به سهولت بوده است، لذا فرموده: «لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها؛ خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمى‏کند.»

*قبول عذر و ریزش گناه:

در بخش سوم دعای شریف، از خداوند متعال می‌خواهیم که عذر ما را بپذیرد و گناهان ما را بریزد.

تردیدی نیست که خداوند متعال آن قدر مهربان و رحمتش بی پایان است که اگر بنده ای به درگاه او عذر آورد و خود را مقصر ببیند و به اشتباه و خطای خود اعتراف کرده و از کرده خود پشیمان باشد، خداوند متعال نیز رحمتش را شامل حال او می‌کند و گناهانش را می‌آمرزد.

هرچند که رحمت خداوند بی پایان است، لکن بنده ناصالح، صلاحیت جذب این رحمت را ندارد. به همین جهت در پایان دعا به رئوف و مهربان بودن خداوند نسبت به بندگان صالح تمسک می‌کنیم.

در روایات برای توبه راستین حد اقل 4 شاخصه تعریف شده است: اول پشیمانی از گناه، دوم تصمیم به بازنگشتن به آن، سوم استغفار و طلب آمرزش از خداوند. و چهارم این که انسان حقوقی که از دیگران ضایع کرده جبران کند.

در صورتی که این شرایط تحقق پیدا کند، خداوند وعده داده است که می‌آمرزد و خداوند خلاف وعده‌اش عمل نمی‌کند.