|
.:: یا رب العالمین ::. ای زینت وجود ، نگاهم نمی کنی ؟
یکدم نظر به حسرت و آهم نمیکنی ؟
برخلوت من و غم و اشک و ملال و درد کس اعتنا نکرد ، شما هم نمی کنی ؟
آخر کجا روم پس از این بر که رو کنم گر یک نظر به روی سیاهم نمی کنی
باز آمدم به درگهت با آرزوی عفو یارا نگو ، نگو ، که نگاهم نمی کنی
ترمز بریده بودیم در پیچهای غربت تعمیر کرده بودیم دل رابرای صحبت
اما کسی نپرسید پنچر شدیم یا نه ؟ انگار بود تعطیل تعمیرگاه رحمت
کم باد میشود دل در سنگلاخ غمها باید به دوش گیریم جکهای استقامت
هر کس به فکر خویش است در شاهراه دنیا ای کاش وا نمانیم در راه تا قیامت ...
قبل از سفر مهمّ است از بهر هر مسافر تعویض روغن عشق ... یک باک پر محبت
هر پیچ را کند باز آچار مهربانی ... هر چند ناپدید است در جعبه دان غیرت...
مولا شنیدم لاله ها را دوست داری ..آئینه های آشنا را دوست داری
با یاد قرآنی که بر نی خوانده می شد صوت مناجات و دعا را دوست داری
مولا شنیدم نی حکایت کرد از تو می گفت: دل های رها را دوست داری می گفت: هر چند از جدائی می گریزی اما تو سرهای جدا را دوست داری مولا شنیدم در مقام آسمان ها تنها زمین کربلا را دوست داری
از اهل بیتت از دلت پیداست بسیار آتش گرفتن در خدا را دوست داری مولا اگر چه این لیاقت را ندارم اما بگو: آیا تو ما را دوست داری؟!
[ شنبه 87/8/25 ] [ 3:47 صبح ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
