|
بچه محله امام رضا موره میبینی که شر و با صفایُم بچه ی محله ی امام رضایُم زلزلیم حادثیم بلایم بچه ی محله ی امام رضایُم هر روز جمعه دلومه مبندم به پینجله طلا و ورمگردُم کار و بارم ردیفه با خدایم بچه ی محله ی امام رضایُم به موبگو بیا به قله قاف اصلا مو ره بیزر همونجه علاف! قرار مرار هر چی بیگی مو پایم بچه ی محله ی امام رضایُم دروغ ، مرغ نیست مییون ما باهم الان به عنوان مثال تو حرم چند روزه که تو نخ کفترایم بچه ی محله ی امام رضایُم الان درم خادماره مپایم بچه ی محله ی امام رضایُم کفتراره که بردم از روگنبد مرم مو واز تونخ رفت وآمد تو نخشه او گنبد طلایم بچه ی محله ی امام رضایُم گنبده نصب شب مده به دستم او گفته: هر وخ که بییی مو هستم مویم که قانع و بی ادعایم بچه ی محله ی امام رضایُم وخته میبینم توی عالم همه ازش میگیرن و مگن واز کمه گنبدشه اگر بده رضایم بچه ی محله ی امام رضایُم گنبد وممبد نموخوام باصفا سی ساله پای سفره ای آقا منتظر یک ژتون غذایم بچه ی محله ی امام رضایُم
[ جمعه 87/9/1 ] [ 2:38 صبح ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |