هوالرحمن الرحیم
به مناسبت 23 ذی الحجه سالروز درگذشت مولف کتاب مفاتیح الجنان
فکر کنم کمتر خونهای رو بشه پیدا کرد که کتاب « مفاتیح الجنان » در اون وجود نداشته باشه یا اینکه کمتر کسی رو بشه نام برد که اسم شیخ عباس قمی (ره) رو نشنیده باشه ؛ به نظرم علت اینکه مفاتیح، بعد از قرآن به پرتیراژترین و پرفروش ترین کتاب مذهبی تبدیل شده و در مدت کوتاهی این چنین در جامعه فراگیر شده است ( چه به صورت کلیات و چه منتخب ) ازطرفی به اخلاص نویسنده در زمان جمع آوری و تدوین اون برمیگردد و از طرف دیگر هم - و البته مهمتر- به خاطر معتبر بودن متن کتاب می تواند باشد، چون مجموعهای از دعاها، مناجات، زیارات، اعمال مخصوصه ایام سال و ماه و روزها که در این کتاب آمده است، همگی از جانب پیامبر (ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) صادر شده است که این خود به تنهایی می تواند عامل ماندگاری چنین کتابی باشد.
اما ...
اما هیچ شکی وجود ندارد که این اعمال و اذکار ( و یا به عبارتی دعاها ) می توانند باعث نزدیکی فرد به خداوند شوند و شرط لازم برای سعادت اخروی فرد را نیز فراهم آورند ؛ اما حتی اگر بیشتر افراد جامعه هم در مناسبت های مذهبی به این کتاب مراجعه کنند و تمام اعمال آن را نیز انجام دهند، نباید این گونه تصور کنیم که گویا به تمامی وظایف دینی خود عمل کرده ایم! چرا که این نکته را نباید فراموش کرد که دین، صرفاً اینها نیست و تنها نباید به این چنین اعمالی بسنده کنیم؛ چون قطعاً انجام این گونه اعمال، شرط لازم و کافی برای سعادتمندی دنیوی و اخروی افراد نخواهد بود.
از آنجایی که معتقدیم، اسلام دینی است که برای سعادت دنیوی و اخروی افراد دستورالعملی مشخص دارد، مسلماً باید بسیاری از روایات و دستورات دیگری هم از معصومین وجود داشته باشد که بر امور روزمره و رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... افراد مربوط شود که واضح است در این کتاب وجود ندارد، بنابراین گردآوری آن به صورت یک مجموعه منسجم و معتبر (همچون مفاتیح الجنان) در حال حاضر، احساس می شود تا جایی که آیت الله جوادی آملی در سال 85 خواستار تألیف کتاب « مفاتیح الحیات » شدند و فرمودند :
جلد دوّم «مفاتیحالجنان» جایش خالی است و عدهای باید آن را بنویسند تا معلوم شود دین تنها این نیست که ما زیارت بکنیم و ذکری بگوییم.