|
.:: یَاغِیَاثَ المُستَغیثینَ ::.
ذِکرُ اللِّسانِ الحَمدُ وَالثَّناءُ وَ ذِکرُ النَّفسِ الجهدُ وَالعَناءُ وَذِکرُ الرّوحِ الخوفُ وَالرَّجاءُ وَذِکرُ القَلبِ الصِّدقُ وَالصَّفاءُ وَذِکرُ العَقلِ التَّعظیمُ وَالحَیاءُ وَذِکرُ المَعرِفَةِ التَّسلیمُ وَالرِّضا وَذِکرُ السِّرِّ الرُّویَةُ وَاللِّقاءُ؛ ذکر زبان حمد و ثناء، ذکر نفس سختکوشى و تحمّل رنج، ذکر روح بیم و امید، ذکر دل صدق و صفا، ذکر عقل تعظیم و شرم، ذکر معرفت تسلیم و رضا و ذکر باطن مشاهده و لقاء است. مشکاة الانوار، ص 113 * * * قدومت مبارک باشد بر دل ما ، ای ماه مهربان * * * آمد سحری ندا زمیخانه ی ما کی رندخراباتی دیوانه ی ما
زان پیش که پرکنندپیمانه ی ما * * * به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند که برون در چه کردی که درون خانه آیی * * * درحالی به سوی تو آمده ام ای ماه مهربان که دلم برای هیچ کس جز خداوند تنگ نیست و دلم در حسرت سحرگاه فردا میسوزد دلم برای خدا تنگ است و برای صدای هق هق شبانه ی جوانان بهشتی و برای مناجات و برای مجیر در دل شب سُبحَانَکَ یَا فَتَّاحُ ... تَعَالَیتَ یَا مُرتَاحُ ... اَجِرنَا مِنَ النَّارِ یَامُجیرُ یا مجیر ، یا مجیر ، یامجیر! و مرا که با عشق شما آب و گل سرشتند گاهی خیال می کنم بر در خانه ی تان غریبه ام... این دست گدایی من است که جز تو به سوی دیگری دراز نشده است دست این خسته ی شکسته ی مولا گم کرده را بگیر مولای من! آرزوی من! میخانه اگر جای من بی سر و پا نیست بگذار به پشت در میخانه بمیرم
[ چهارشنبه 89/5/20 ] [ 2:56 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
