|
تا کی نمی آیی؟ ای جنگل سبز نیایش های بارانی! ای وسعت سبز پر از عطر غزلخوانی! تا کی نمی آیی و می ماند دو دست من در ارتفاع سقف های سرد سیمانی؟ تا کی نمی آیی، نمی آیی، نمی آیی سمت من، این خاکی ترین رو به ویرانی در حسرت دیدار تو ما از عطش مردیم در کوچه های ((حسرت)) و ((افسوس)) و (( حیرانی)) با یاد تو، ای انتظار سال های دور طی می شود ابری ترین فصل زمستانی بختیاری [ سه شنبه 89/7/13 ] [ 7:31 صبح ] [ ]
[ نظر ]
|
|
[ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |