|
پوتین و ویلچر چه غباری گرفته ای همسفر روز های جنوب! اخرین باری که دیدمت حوالی اطلسی های لگد مال شده و عروسک های بی سر مهران بود، انگار. همان جا که غبار راه یاران سفر کرده را به تبرک، بر گونه هایت می کشیدی! آه از ان مین ناگهان... همسفر! از ان وقت که تو، پاهایم، را گم کردم، دچار ویلچر شده ام، آخ که او نمی داند من و تو، از چه دریاهایی گذشته ایم، شاید، به همین خاطر است که همیشه،به دنبال پل می گردد! منبع: هفته نامه یالثارات بختیاری [ جمعه 89/9/5 ] [ 3:57 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
