.:: یَااَلله ::.
مطلب دوم:
*اشتراک امام حسین(ع)باقرآن درجمیع صفات:
درمشارکت وموافقت آن جناب با قرآن درجمیع صفات وخصایص وفضایل:
قرآن سبب هدایت مردمان ومعجزه ی خاتم پیغمبران (ص) وموجب امتیاز حق ازباطل است وحسین (ع) سبب هدایت به سوی ایمان وآیتی ازآیات رحمان وموجب امتیاز حق ازباطل است.
قرآن درشب قدر نازل گردید وشب ولادت حسین (ع) مانند شب قدر ملائکه نازل شدند به امرالهی ، وروح الامین سلام وتهنیت ازجانب خداآورد. قرآن شفاعت کننده است ازبرای کسانیکه تلاوت آنرانمایند ومداومت کنند وحسین ع شفیع کسانی است که به زیارت او بروند یابراو گریه کنند.قرآن معجزه است به فصاحت واسلوب معانیش وحسین ع معجزه است به سرش وبدنش وخون و خاکش چنانکه ازهریک کرامتی ظاهر گردید که درمقامش مذکور است.قرآن همیشه تازه است وکهنه نمیشود وملال نمی آورد هرچه مکرّر کنند،حسین ع ذکرمصیبتش همیشه تازه است وملال نمی آورد.قرآن تلاوتش عبادت ، شنیدنش عبادت ، ونظربه سوی آن عبادت است وحسین ع مرثیه گفتن ازبرای او عبادت است وشنیدنش عبادت است ونشستن درمجلس عزایش وحزن براو و گریه براو وگریانیدن وتشبّه به گریه کنندگانش همه عبادت است. وزیارتش ازنزدیک ودور وزیارت زوّارش وآرزوی شهادت دررکابش همه عبادت است.
قرآن احکام چندی دارد چون وجوب احترام وترک هجران وعدم مسّ بدون طهارت واینکه اورا درمعرض بیع وشراء درنیاورند.وحسین ع رانیز احکامی است موافق آن ، ولکن به آن عمل ننمودند بلکه هتک حرمتش کردند واو رابه خاک وخون آلودند ودین خود را به قتل او فروختند ودر عوض دراهم معدوده گرفتند وبه خیال حکومت ملک ری که نصیب ایشان نگردید این امر بزرگ را مرتکب گردیدند.
(منبع : اشک روان برامیر کاروان*ترجمه خصائص الحسینیّه* ، ازآیت الله حاج شیخ جعفرشوشتری)