.:: یَااَلله ::.
مطلب سوم:
*از پیام های عرفانی عاشورا: عشق به خدا
ازوالاترین وزلال ترین حالات آدمی،عشق به کمال مطلق ومعبود حقیقی،خدای متعال است.پیشوایان الهی این عشق رادر بالاترین درجه اش داشتند.نحوه ی حیات وشهادتشان نیز گویای آن است.
صاحبان چنین عشق هایی،برای خود،تعیّنی نمیبینندوپیوسته درانتظار رهایی ازقفس تن وزندان خاک وپیوستن به خداوندند.چنین عشقی *فنای فی الله* راهم درپی دارد.
گذشتن ازهمه چیز برای خداوند یکی ازهمین جلوه های عشق عرفانی همین عشق به خدا است.فدا کردن جسم برای تعالی جان،جلوه ی دیگر آن است.
اگرازآن حضرت،این شعر نقل شده است که :
*ترکت الخلق طرا فی هواکا وایتمت العیال لکی اراکا*
درهمین معناست.
یکی ازشاعران بلند پایه ،که به حادثه ی عاشورای حسینی از زاویه ی عرفانی وعشق به خدا نگاه کرده است عمّان سامانی است.عمّان درگنجینه الاسرار خود حسین بن علی ع را سرمست ازشراب عشق وشوق الهی میبیند ودرپیاپی جام محبّت وبلای بیشتری میخواهد.اورا موجی برخاسته ازدریا میداندکه محوحقیقت خداست.میخواهدبه همان دریابپیوندد ودراین راه، ازهرچه جز *او*ست دست بشویدو *خود* راقربانی میکند ودردیدارباعلی اکبر که عازم میدان است،براین *تعیّن والا* هم غلبه میکند وحال که هیچ پرده ای ازتعیّن وسدّراهی جز اوباقی نمانده است،اجتهادی بیش ازاندازه دارد *کان یکی رانیز بردارد زپیش* وبی حجاب ،باخدا روبه رو گردد امام درجدال عقل وعشق،سپاه عشق راغالب می سازد ودروداع آخرین باخواهرش زینب (س)وقتی باآن زن مرد آفرین روزگار مواجه میشود،ازاومی خواهد که حجاب وصل نشود:
همچوجان خوددر آغوشش کشید این سخن آهسته درگوشش کشید:
کای عنان گیر من ،آیا زینبی ؟ یا که آه دردمندان شبی ؟