|
چفیه باد می وزد و صورت سوخته ات، در انبوه دست های چفیه، پنهان می شود چنان که خورشید، لا به لای ابرها، تن می شوید. گاه، سجاده لحظه های ناب نیایش می شود و گاه، سفره نان خشکیده ای از مهربانی سهراب. امروز پرنده ای زخمی آمد و کنار پنجره رو به روی قاب عکست نشست، به پاهایش یه تکه چفیه خونی، بسته بودند... پیغام شهادتت را به پایش بسته بودی، نه؟ نوشته: اسماعیل فیروزی بختیاری [ جمعه 89/12/13 ] [ 4:53 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
.jpg "http://monkerat.free.fr/aks/Image(342).jpg")