|
.:: یا رب العالمین ::.
*مناجات امام حسین (ع) ـ در عیون المحاسن آمده است : امام حسین (ع) با انس بن مالک بر سر آرامگاه خدیجه(س) آمد و شروع بـه گـریـسـتن کرد و آن گاه فرمود : تو از این جا برو انس مى گوید : من خودم را از چشم ایشان پنهان کردم و آن بزرگواربه نمازى طولانى ایستاد و شنیدم که مى فرماید.
پروردگارا, پروردگارا, مولى تویى . پس رحم کن بربنده کوچکى که پناهش تویى . اى والاخصال , تکیه گاهم تویى . خوشا آن کسى که مولایش تویى . خوشا کسى که خدمتکارى بیدار باشد. و گرفتارى خویش به آن پرشکوه باز گوید. و هیچ درد و بیماری بالاتر از درد عشقش به مولایش نباشد. هرگاه از رنج و اندوه خویش شکوه کند خداوند پاسخش دهد و به دعوت او لبیک گوید. هرگاه در دل تاریکى ها دعا و زارى کند خداوندگرامیش دارد و اورا نزدیک خود گرداند. پس ندا آمد لبیک بنده من ! تو در پناه منى . و آن چه گفتى ما دانستیم . فرشتگانم مشتاق شنیدن آواى تواند.آواز بس کن که آن را شنیدیم . دعاى تو در میان حجابها مى چرخد.پرده دیگر بس است , ما آن را کنار زدیم . اگر باد از گوشه هاى آن بوزد از آن چه او را فرا مى پوشاند غش کنان به زمین مى افتد. از من بخواه بى بیم و امید و بى حساب که این منم خدا.
[ یکشنبه 87/6/3 ] [ 1:22 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
