|
.:: یا ذالجلال و الاکرام ::.
یکى از فواید اجتماعى روزه، تذکّر و یاد کردن حال فقرا و طبقه محروم و توجّه به شرافت نفس و علوّ طبع بى نوایان صابر و شکیبا است. اگر روزه دارِ متمکّن و توانگر فقط در ماه رمضان به صبر و شکیبایى مى پردازد و از خوردن غذاهاى لذیذ و اعمال غریزه ی جنسى خوددارى مى کند، فقیر و محروم صابر و با ایمان، علاوه بر اجراى برنامه ماه رمضان در دوره سال، بر محرومیّت هایى که دارد صبر مى کند و از حدود شرع تجاوز نمى نماید و زبان به شکایت از خدا نمى گشاید و به مال کسى چشم طمع ندوخته و به اغنیاء و ثروتمندان حسد نمى ورزد. پس روزه دار توانگر و فهیم در مى یابد که چه بسا این دسته از فقرا و محرومین مؤمن به واسطه صبر بر محرومیّت ها در قوّت اراده و شرافت طبع و بلندى همّت بر او فضیلت داشته باشند؛ زیرا هر چه کام گیرى هاى نفسانى بیشتر باشد و طبع، معتاد به هواپرستى، و مشغول به التذاذات جسمانى شد، مقاومت در برابر آن دشوارتر، و اراده ضعیف تر و توانایى انسان به تحمّل مشکلات و سختى ها و اقدام به اعمال نیک و بزرگ کمتر مى شود. چنان چه در تاریخ بزرگان دیده شده و به تجربه نیز ثابت گردیده، در خاندانی که با ناز و نعمت فراوان خو گرفته باشند، افراد برجسته، با همّت، شجاع و با اراده کمتر پیدا شده و در خانواده هایى که با اختیار یا بدون اختیار، به ترک لذایذ و بى اعتنایى به امور مادّى و تن پرورى مبادرت شده، نوابغ و مردان باشخصیّت و با اراده، بیشتر ظهور کرده اند البته در هر دو مورد استثنائاتی هم وجود دارد . پس، روزه دار هم به عزّت نفس و شرافت فقراى فاضل آگاه گشته و هم از سختى و رنج آن طبقه محروم اجتماع، خبردار مى شود و به فکر کمک به آن ها مى افتد. در حدیث است که حمزة بن محمّد به حضرت امام حسن عسکرى علیه السّلام نوشت: چرا خداوند روزه را واجب فرموده؟ پاسخ رسید: * لِیَجِدَ الغَنِىُّ مضَضَ الجُوعِ فَیَحنُو عَلَى الفَقِیر . براى این که توانگر درد گرسنگى را بیابد و به فقیر عطوفت نماید. و از حضرت صادق علیه السّلام ـ روایت است که فرمود: اِنَّما فَرَضَ اللهُ الصِّیامَ لِیَستَوِى بِه الغُنِىُّ وَالفَقِیر . خداوند روزه را واجب گردانید تا به وسیله آن غنى و فقیر مساوى گردند.
اللهم عجل لولیک الفرج. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
[ شنبه 87/6/23 ] [ 5:19 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
