سر خوش، زسبوي غم پنهاني خويشم

چون زلف تو، سرگرم پريشاني خويشم

در بزم وصال تو نگويم،ز کم و بيش

چون آينه خو کرده به حيراني خويشم

لب باز نکردم به خروشي و فقاني

من محرم راز دل طوفاني خويشم

يک چند پشيمان شدم،از رندي و مستي

عمري ست پشيمان ز پشيماني خويشم

از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم

شرمنده جانان،ز گران جاني خويشم

بشکسته تر از خويش نديدم به همه عمر

افسرده دل از خويشم و زنداني خويشم