سفارش تبلیغ
صبا ویژن


 


.:: یَا سَامِعَ الاَصوَات ::.

رسول خدا (صلوات الله و سلامه علیه) فرمودند:

رمضان
ماهی است که ابتدای آن رحمت و میانه اش مغفرت و پایانش
خلاص شدن از آتش عذاب الهی است.



هُلول خسرو ماه های دیگر خدا ،

ماه به غُل و زنجیر کشیده شدن شیطان

وباز شدن درب های آسمان 

و ماهی که در آن نَفَس انسانِ روزه دار تسبیح

و خوابش عبادت است  

بر شما بزرگان مبارک باد.



*شناخت میهمانی خدا _قسمت اوّل


ماه رمضان

*هر امری در صورتی ماندگار خواهد بود که توام با شناخت و آگاهی باشد. در امور عبادی دو بعد وجود دارد : یکی تعبّد به معنای پذیرفتن و اجرای بدون چون و چرا که در مراحل بالای معرفت امکان پذیر است و دیگری شناخت حکمت و نحوه ی پرداختن به یک امر عبادی برای مستمر ّ شدن آن در رفتار انسان ، در ذیل تلاشی شده برای گام نهادن در عرصه ی وسیع شناخت میهمانی عظیم الهی در ماه مبارک رمضان در آیینه ی آیات و روایات. امیدوارم مفید واقع بشود.
وجوب روزه گرفتن

«یَـأَ ایُّهَا الَّذِینَ امَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»(1) ؛ ای کسانی که ایمان آورده‏اید! روزه بر شما نوشته (واجب) شده است، آنگونه که بر کسانی که پیش از شما بودند، نوشته شده بود. باشد که پروا کنید!»
خداوند، بندگان را به چیزی که تاب نیاورند، موظّف نکرده است. همانا آنان را در شبانه‏روز، به پنج نماز، موظّف ساخته است و از هر دویست درهم، به پنج درهم مکلّف نموده و در سال، به روزه ماه رمضان تکلیف کرده است
- قال الإمام زین العابدین علیه‏السلام: إنَّ الله‏َ افتَرَضَ خَمسا و لَم یَفتَرِض إلاّ حَسَنا جَمیلاً: الصَّلاةَ، وَالزَّکاةَ، وَالحَجَّ، وَالصِّیامَ، و وِلایَتَنا أهلَ البَیتِ(2) ؛‌ خداوند، پنج چیز را واجب کرده است و جز نیکو و زیبا، واجب نکرده است: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت ما اهل بیت.
- قال الإمام الباقر علیه‏السلام: بُنِیَ الإِسلامُ عَلی خَمسٍ: إقامِ الصَّلاةِ، و إیتاءِ الزَّکاةِ، و حَجِّ البَیتِ، و صَومِ شَهرِ رَمَضانَ، وَالوِلایَةِ لَنا أهلَ البَیتِ (3) ؛ اسلام بر پنج پایه بنا شده است: برپا داشتن نماز، پرداختن زکات، حجّ خانه خدا، گرفتن روزه ماه رمضان و ولایت ما اهل بیت .
- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: ما کَلَّفَ الله‏ُ العِبادَ إلاّ ما یُطیقونَ، إنَّما کَلَّفَهُم فِی الیَومِ وَاللَّیلَةِ خَمسَ صَلَواتٍ، و کَلَّفَهُم مِن کُلِّ مِئَتَی دِرهَمٍ خَمسَةَ دَراهِمَ، و کَلَّفَهُم صِیامَ شَهرِ رَمَضانَ فِی السَّنَةِ(4) ؛ خداوند، بندگان را به چیزی که تاب نیاورند، موظّف نکرده است. همانا آنان را در شبانه‏روز، به پنج نماز، موظّف ساخته است و از هر دویست درهم، به پنج درهم مکلّف نموده و در سال، به روزه ماه رمضان تکلیف کرده است .
- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: یُسأَلُ المَیِّتُ فی قَبرِهِ عَن خَمسٍ: عَن صَلاتِهِ، و زَکاتِهِ، و حَجِّهِ، و صِیامِهِ، و وِلایَتِهِ إیّانا أهلَ البَیتِ(5) ؛ از مرده در قبر درباره پنج چیز سؤال می‏شود: نمازش، زکاتش، حجّش، روزه‏اش، و ولایتش نسبت به ما اهل بیت .

حکمت روزه گرفتن

- قال الإمام علیّ علیه‏السلام: حَرَسَ الله‏ُ عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ و مُجاهَدَةِ الصِّیامِ فِی الأَیّامِ المَفروضاتِ؛ تَسکینا لِأَطرافِهِم، و تَخشیعا لِأَبصارِهِم، و تَذلیلاً لِنُفوسِهِم، و تَخفیضا لِقُلوبِهِم، و إذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم، ...(6)؛ خداوند، بندگان مؤمن خویش را با نمازها، زکات‏ها و تلاش برای روزه گرفتن در روزهای واجب‏ شده، نگهداری کرده است تا اعضایشان آرامش یابد و چشمانشان خشوع پیدا کند و جان‏هایشان رام گردد و دل‏هایشان متواضع شود و غرور از آنان زدوده گردد، به سبب حکمت‏هایی که در آنهاست، چون: خاکی شدن چهره‏های عزّتمند از روی تواضع، به زمین چسبیدن اعضای شریف از روی فروتنی، و چسبیدن شکم‏ها به پشت‏ها از روی رام شدن .
- قال الإمام علیّ علیه‏السلام: فَرَضَ الله‏ُ الصِّیامَ ابتِلاءً لاِخلاصِ الخَلقِ (7) ؛ خداوند، روزه را واجب فرمود، تا آزمونی برای اخلاص آفریدگان باشد.
- قالت فاطمة علیهاالسلام: فَرضَ [الله‏ُ] ... الصِّیامَ تَثبیتا لِلإِخلاصِ (8) روزه برای استوارسازی اخلاص، واجب شده است .
- قال الإمام الحسین علیه‏السلام ـ فی بَیانِ عِلَّةِ الصِّیامِ ـ : لِیَجِدَ الغَنِیُّ مَسَّ الجوعِ فَیَعودَ بِالفَضلِ عَلَی المَساکینِ (9)؛ امام حسین علیه السلام درباره حکمت روزه‏داری فرمود: تا ثروتمند، رنج گرسنگی را بچشد؛ پس بر بینوایان نیکی کند .
- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: إنَّما فَرَضَ الله عز و جل الصِّیامَ لِیَستَوِیَ بِهِ الغَنِیُّ وَالفَقیرُ؛ و ذلِکَ أنَّ الغَنِیَّ لَم یَکُن لِیَجِدَ مَسَّ الجوعِ فَیَرحَمَ الفَقیرَ؛ لِأَنَّ الغَنِیَّ کُلَّما أرادَ شَیئا قَدَرَ عَلَیهِ، فَأَرادَ الله‏ُ عز و جل أن یُسَوِّیَ بَینَ خَلقِهِ، و أن یُذیقَ الغَنِیَّ مَسَّ الجوعِ وَالأَلَمِ؛ لِیَرِقَّ عَلَی الضَّعیفِ فَیَرحَمَ الجائِعَ(10)؛ امام صادق علیه‏السلام درباره حکمت روزه‏داری فرمود: خداوند متعال، روزه را واجب ساخته است تا ثروتمند و تهیدست، برابر شوند؛ چون [بدون روزه] ثروتمند، رنج گرسنگی را نمی‏چشید تا به فقیر ترحّم کند؛ زیرا ثروتمند هر گاه چیزی را بخواهد، بر آن تواناست. پس خدای متعال خواست تا میان بندگانش برابری پدید آورد و ثروتمند هم طعم گرسنگی و رنج را بچشد تا بر ناتوان، رقّت قلب یابد و بر گرسنه ترحّم نماید.

فضیلت روزه

- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: جَعَلَ الله‏ُ ... قُرَّةَ عَینی فِی الصَّلاةِ وَالصَّومِ (11) ؛ خداوند، فروغ دیدگانم را در نماز و روزه قرار داده است .
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: قالَ حَبیبی جَبرَئیلُ: إنَّ مَثَلَ هذَا الدّینِ کَمَثَل شَجَرَةٍ ثابِتَةٍ؛ الإِیمانُ أصلُها، وَالصَّلاةُ عُروقُها، وَالزَّکاةُ ماؤُها، وَالصَّومُ سَعَفُها (12) ؛ حبیب من جبرئیل گفت: «مَثَل این دین، همچون «مَثَل درختی ثابت و استوار است. ریشه‏اش ایمان است و رگ‏هایش نماز . آب آن، زکات است و شاخ و برگش، روزه.»
- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: ثَلاثَةٌ مِن رَوحِ اللهِ: التَّهَجُّدُ فِی اللَّیلِ بِالصَّلاةِ، و لِقاءُ الإِخوانِ، وَالصَّومُ (13)؛ سه چیز از رحمت خداست: شب‏ زنده‏داری و نمازگزاری در شب، دیدار با برادران، و روزه گرفتن .
- قال لقمان علیه‏السلام ـ فی مَوعِظَتِهِ لاِبنِهِ ـ یا بُنَیَّ، السَّفینَةُ إیمانٌ، و شِراعُهَا التَّوَکُّلُ، و سُکّانُهَا الصَّبر،ُ و مَجاذیفُهَا الصَّومُ وَالصَّلاةُ وَالزَّکاةُ (14) ؛ حضرت لقمان علیه‏السلام در موعظه خویش به پسرش فرمود: فرزندم! ایمان، کِشتی است. بادبان آن، توکّل است؛ سُکّان آن، صبر است؛ و تیرک‏های بادبان آن، نماز و روزه و زکات‏اند .

روزه برای خداست


- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: قالَ الله‏ُ عز و جل: «الصَّومُ لی، و أنَا أجزی بِهِ» (15) ؛ خداوند فرموده است: «روزه، برای من است و خودم پاداش آن را می‏دهم.»
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: کُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ یُضاعَفُ؛ الحَسَنَةُ عَشرُ أمثالِها إلی سَبعِمِئَةِ ضِعفٍ ، قالَ ‏الله‏ُ عز و جل: «إلاَّ الصَّومَ فَإِنَّهُ لی، و أنَا أجزیبِهِ، یَدَعُ شَهوَتَهُ و طَعامَهُ مِن أجلی»(16) ؛ هر کار انسان، چند برابر می‏شود. کار نیک، ده برابر تا هفتصد برابر می‏شود. خداوند فرموده است: «مگر روزه، که برای من است و خودم پاداش آن را می‏دهم، [که روزه‏دار] خواسته دل و خوراکش را به خاطر من وامی‏گذارد.»
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: قالَ الله‏ ـ تَبارَکَ و تَعالی ـ : «کُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُوَ لَهُ غَیرَ الصِّیامِ؛ هُوَ لی، و أنَا أجزی بِهِ.» وَالصِّیامُ جُنَّةُ العَبدِ المُؤمِنِ یَومَ القِیامَةِ کَما یَقی أحَدَکُم سِلاحُهُ فِی الدُّنیا ... (17)؛ خدای متعال فرموده است: «هر کار انسان برای خود اوست، مگر روزه‏داری، که برای من است و من خودم پاداش آن را می‏دهم . روزه، سپر بنده مؤمن در روز قیامت است، همانگونه که در دنیا هر یک از شما را سلاحش حفاظت می‏کند. بوی ناخوش دهان روزه‏دار نزد خدا از بوی مشک، خوش‏بوتر است. روزه‏دار، دو بار خوشحال می‏شود: هنگامی که افطار می‏کند و می‏خورد و می‏نوشد و آنگاه که مرا دیدار می‏کند. پس او را وارد بهشت می‏کنم.»
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: عَلَیکَ بِالصَّومِ؛ فَإِنَّهُ مَحضٌ (18) ؛ بر تو باد روزه، که عبادتی ناب است!
- قال الإمام علیّ علیه‏السلام ـ فِی الحِکَمِ المَنسوبَةِ إلَیهِ ـ الصَّومُ عِبادَةٌ بَینَ العَبدِ و خالِقِهِ، لا یَطَّلِعُ عَلَیها غَیرُهُ، و کَذلِکَ لا یُجازی عَنها غَیرُهُ (19) ؛ روزه، عبادتی میان بنده و آفریدگار اوست. کسی جز آفریدگار، از آن آگاه نمی‏شود و کسی جز پروردگار، پاداش آن را نمی‏دهد .

سخنی در شرح حدیثِ: «روزه، برای من است»

ابو حامد غزّالی در شرح این حدیث، گفته است:
این که روزه برای خداست و این شرافت را یافته که به خداوند، نسبت داده شود (هر چند همه عبادات، برای اوست، همچنان که کعبه این شرف را یافته که خانه او باشد، در حالی که همه زمین برای اوست) دو معنا دارد:
نخست این که: روزه، پرهیز و ترک است و عملی پنهان است و در آن، کاری نیست که دیده شود. به خلاف همه عبادت‏ها که در معرض دید مردم انجام می‏شوند، روزه، عبادتی است که جز خدا آن را نمی‏داند؛ چرا که کاری است باطنی که همان صبر است .
دوم این که: روزه، سرکوبی دشمن خداست؛ چون ابزار شیطان ملعون، شهوت‏ها هستند و شهوات با خوردن و آشامیدن، نیرو می‏یابند. از این رو، پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرموده است: إنَّ الشَّیطانَ لَیَجری مِنِ ابنِ آدَمَ مَجرَی الدَّمِ؛ فَضَیِّقوا مَجارِیَهُ بِالجوعِ؛ شیطان، همچون خون، در وجود آدمی جاری می‏شود، پس گذرگاه‏های او را با گرسنگی، تنگ کنید ... .
از آن جا که به خصوصِ روزه، سرکوبی شیطان و بستن و تنگ ساختن گذرگاه‏های اوست، شایسته است که ویژه خدا گردد؛ زیرا سرکوبی دشمن خدا، یاری نمودن خداست، و یاری‏رسانیِ خداوند به بنده‏اش، در پیِ یاری کردن بنده به خداست. خداوند فرموده است:
«إِن تَنصُرُواْ اللهَ یَنصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ»(محمد/7) ؛ اگر خدا را یاری کنید، خدا یاری‏تان می‏کند و گام‏هایتان را استوار می‏سازد . پس شروع تلاش، از بنده است و پاداش دادن به هدایت، از خدا .

ارزش روزه‏دار

- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ـ فی قَولِهِ تَعالی: «التَّـائبُونَ الْعَـابِدُونَ الْحَـامِدُونَ السَّـائحُونَ »- : السّائِحونَ و هُمُ الصّائِمونَ فی الحدیث: «سیاحة هذه الاُمّة الصیام»، قیل للصائم: سائح؛ لأنّ الّذی یسیح فی الأرض متعبّد یسیح ولا زاد له ولا ماء، فحین یجد یطعم. والصائم یُمضی نهاره لا یأکل ولا یشرب شیئاً فشُبّه به.(20)
پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله دربـاره آیـه: «[مؤمنـانْ] توبـه‏کنندگـان، پرستشگـران، ستایشگران، سیاحتگران ... اند» می‌فرماید: سیاحتگران، همان روزه‏داران‏اند. در حدیث است: «سیاحت این امّت، روزه است.» این که به روزه‏دار، «گردشگر» گفته شده، به خاطر شباهتی است که میانشان وجود دارد؛ زیرا کسی که در زمین سیاحت می‏کند، عبادت‏پیشه‏ای است که بی‏توشه و آب می‏گردد و هر گاه چیزی بیابد، می‏خورد. روزه‏دار هم روزش را بدون خوردن و نوشیدن می‏گذراند .
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: إنَّ لله‏ِِ مائِدَةً عَلَیها ما لا عَینٌ رَأَت، ولا اُذُنٌ سَمِعَت، ولا خَطَرَ عَلی قَلبِ بَشَرٍ، لا یَقعُدُ عَلَیهَا إلاَّ الصّائِمونَ(21) ؛ خداوند، سفره‏ای دارد که بر آن نعمتی است که نه چشمی دیده، نه گوشی شنیده و نه بر دل بشری گذشته است. بر سر این سفره، جز روزه‏داران نخواهند نشست .
امام صادق علیه‏السلام درباره حکمت روزه‏داری فرمود: خداوند متعال، روزه را واجب ساخته است تا ثروتمند و تهیدست، برابر شوند؛ چون [بدون روزه] ثروتمند، رنج گرسنگی را نمی‏چشید تا به فقیر ترحّم کند؛ زیرا ثروتمند هر گاه چیزی را بخواهد، بر آن تواناست. پس خدای متعال خواست تا میان بندگانش برابری پدید آورد و ثروتمند هم طعم گرسنگی و رنج را بچشد تا بر ناتوان، رقّت قلب یابد و بر گرسنه ترحّم نماید.
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: نَومُ الصّائِمِ عِبادَةٌ، و نَفَسُهُ تَسبیحٌ (22)؛ خواب روزه‏دار ، عبادت است و نَفَس او، تسبیح است .
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: نَومُ الصّائِمِ عِبادَةٌ، و صَمتُهُ تَسبیحٌ، و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ، و دُعاؤُهُ مُستَجابٌ، و ذَنبُهُ مَغفورٌ (23)؛ خواب روزه‏دار، عبادت است؛ سکوتش تسبیح است؛ عملش دو برابر است؛ دعایش مستجاب است و گناهش آمرزیده است .
- قال رسول الله‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: إنَّ الصّائِمَ لا یَجری عَلَیهِ القَلَمُ حَتّی یُفطِرَ، ما لَم یَأتِ بِشَیءٍ یَنقُضُ (24)؛ بر روزه‏دار، قلم [ثبت گناهان] بی‏تردید جاری نمی‏شود، این حدیث و امثال آن، مجوّز ارتکاب گناه نیستند و مقصود، آن است که روزه، مانع از انجام دادن گناهان می‏گردد و در نتیجه گناهی در پرونده روزه‏دار، ثبت نمی‏شود، تا آن که افطار کند، [البتّه] تا وقتی که آنچه روزه را باطل می‏کند، انجام نداده باشد.
- قال رسول الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: لِلصّائِمِ فَرحَتانِ: فَرحَةٌ عِندَ فِطرِهِ، و فَرحَةٌ یَومَ القِیامَةِ، یُنادِی المُنادی: «أینَ الظّامِئَةُ أکبادُهُم؟ و عِزَّتی، لَأَروِیَنَّهُمُ الیَومَ»(25) ؛ روزه‏دار، دو خوشحالی دارد: خوشحالی او به هنگام افطارش، و خوشحالی او در روز قیامت، [آنگاه] که منادی ندا می‏دهد: «کجایند صاحبان جگرهای سوخته و تشنه؟ به عزّتم سوگند، امروز سیرابشان می‏کنم.
- قال رسول الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: وَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لَخُلوفُ فَمِ‏الصّائِمِ أطیَبُ عِندَ الله ِتَعالی مِن ریحِ المِسکِ(26) ؛ سوگند به آن که جانم در دست اوست، بوی ناخوش دهان روزه‏دار نزد خدای متعال، خوش‏بوتر از بوی مُشک است .
- قال رسول الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: ثَلاثُ دَعَواتٍ مُستَجاباتٌ: دَعوَةُ الصّائِمِ، و دَعوَةُ المُسافِرِ، و دَعوَةُ المَظلومِ (27) ؛ سه دعا، مستجاب است: دعای روزه‏دار، دعای مسافر و دعای ستمدیده .
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند:خواب روزه‏دار، عبادت است؛ سکوتش تسبیح است؛ عملش دو برابر است؛ دعایش مستجاب است و گناهش آمرزیده است .
- قال رسول الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: ما مِن یَومٍ إلاّ و مَلَکٌ یُنادی فِی المَقابِرِ: مَن تَغبِطونَ؟ فَیَقولونَ : أهلَ المَساجِدِ؛ یُصَلّونَ ولا نَقدِرُ، و یَصومُونَ ولا نَقدِرُ (28) ؛ هیچ روزی نیست، مگر آن که فرشته‏ای در گورستان‏ها ندا می‏دهد: «به حال چه کسی رشک می‏برید؟» می‏گویند: به حال مسجدیان؛ آنان نماز می‏خوانند؛ ولی ما نمی‏توانیم، و روزه می‏گیرند؛ ولی ما نمی‏توانیم .
- قال الامام الصادق علیه‏السلام: مَن صامَ لله‏ِِ عز و جل یَوما فی شِدَّةِ الحَرِّ فَأَصابَهُ ظَمَأٌ، وَ کَّلَ الله‏ُ بِهِ ألفَ مَلَکٍ یَمسَحونَ وَجهَهُ و یُبَشِّرونَهُ، حَتّی إذا أفطَرَ قالَ الله‏ُ عز و جل لَهُ: «ما أطیَبَ ریحَکَ و رَوحَکَ ! مَلائِکَتِی، اشهَدوا أنّی قَد غَفَرتُ لَهُ»(29)؛ کسی که در گرمای سخت، روزی را برای خدا روزه بدارد و تشنه شود، خداوند، هزار فرشته را بر او می‏گمارد که چهره‏اش را لمس می‏کنند و بشارتش می‏دهند، تا آنگاه که افطار کند، که خداوند به او می‏فرماید: «چه خوش است بوی تو و نشاط تو! فرشتگان من! گواه باشید که او را آمرزیدم.»

دعای ملائک برای روزه‌دار

- قال رسول الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: ما مِن صائِمٍ یَحضُرُ قَوما یَطعَمونَ إلاّ سَبَّحَت لَهُ أعضاؤُهُ، و کانَت صَلاةُ المَلائِکَةِ عَلَیهِ، و کانَت صَلاتُهُم استِغفارا (30) ؛ هیچ روزه‏داری در میان گروهی که غذا می‏خورند، حاضر نمی‏شود، مگر آن که اعضایش تسبیح می‏گویند و درود فرشتگان بر او خواهد بود. درود فرشتگان، همان استغفار است.
- قالَ رَسولُ الله‏ِ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله لِبِلالٍ: «الغَداءُ یا بِلالُ!» فَقالَ: إنّی صائِمٌ .
قالَ رَسولُ الله صلی‏الله‏علیه‏و‏آله: «نَأکُلُ أرزاقَنا و فَضلُ رِزقِ بِلالٍ فِی الجَنَّةِ. أشَعَرتَ یا بِلالُ أنَّ الصّائِمَ تُسَبِّحُ عِظامُهُ و تَستَغفِرُ لَهُ المَلائِکَةُ ما اُکِلَ عِندَهُ؟»(31) ؛ پیامبر خدا به بلال فرمود: «ای بلال! صبحانه بخور.» گفت: روزه‏ام.(روزه مستحبی)
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: روزه‏دار، دو خوشحالی دارد: خوشحالی او به هنگام افطارش، و خوشحالی او در روز قیامت، [آنگاه] که منادی ندا می‏دهد: «کجایند صاحبان جگرهای سوخته و تشنه؟ به عزّتم سوگند، امروز سیرابشان می‏کنم. 

                                                                                  ماه رمضان

پیامبر خدا فرمود: «ما روزیِ خود را می‏خوریم و روزیِ بلال، در بهشت است. ای بلال! آیا می‏دانی تا وقتی که نزد یک روزه‏دار غذا خورده می‏شود، استخوان‏هایش تسبیح می‏گویند و فرشتگان برای او استغفار می‏کنند؟»

- قال الامام الصادق علیه‏السلام: مَن کَتَمَ صَومَهُ قالَ الله‏ُ عز و جل لِمَلائِکَتِهِ: «عَبدِی استَجارَ مِن عَذابی فَأَجیروهُ.» و وَکَّلَ الله‏ُ تَعالی مَلائِکَتَهُ بِالدُّعاءِ لِلصّائِمینَ، و لَم یَأمُرهُم بِالدُّعاءِ لِأَحَدٍ إلاَّ استَجابَ لَهُم فیهِ (32)؛ هر کس روزه خود را پنهان دارد، خداوند به فرشتگانش می‏فرماید: «بنده من از آتش، پناه جست، پس پناهش دهید.» و خداوند متعال، فرشتگان خود را می‏گمارد تا برای روزه‏داران دعا کنند. و خداوند، هرگز آنان را مأمور دعا برای هیچ کس نکرده، مگر آن که دعایشان را درباره او پذیرفته است .

پی‌نوشت‌ها:

1- بقره: 183.

2- بشارة المصطفی: 108، بحار الأنوار: 23/105/4 ، الکافی: 8/271/399 .

3- الخصال: 278/21، الکافی: 2/21/7، تهذیب الأحکام: 4/151/418، من لا یحضره الفقیه: 2/74/1770.

4- تهذیب الأحکام: 4/154/426، الخصال: 531/9، بحارالأنوار: 5/41 /66 و ص 305 / 19.

5- الکافی: 3/241/15، بحارالأنوار: 6/265/111و ج 31/659/ 217.

6- نهج البلاغة: الخطبه 192 .

7- نهج البلاغة: الحکمة 252 .

8- علل الشرایع: 248/2، من لا یحضره الفقیه: 3/568/4940، الاحتجاج:1/258/49، بحارالأنوار: 96/368/47 .

9- المناقب لابن شهر آشوب: 4/68، بحارالأنوار: 96/375/62 .

10- من لا یحضره الفقیه: 2/73 /1766، علل الشرایع: 378/2، الإقبال: 1/30، مجمع البیان: 1/490.

11- مکارم الأخلاق:1/83/141، بحارالأنوار: 16/249 .

12- علل الشرایع: 249/5، بحار الأنوار: 6/109/2، جامع الأخبار: 108/191.

13- دعائم الإسلام:1/269، الأمالی للطوسی: 172/291، بحارالأنوار: 96/257/41 .

14- الاختصاص: 336، بحارالأنوار: 13/427/22.

15- تهذیب الأحکام: 4/152/420، من لا یحضره الفقیه: 2/75/1773، الکافی: 4/63/6 ؛ صحیح البخاری : 6/2723/7054.

16- صحیح مسلم: 2/807/164، سنن الترمذی: 3/136/764، سنن ابن ماجه: 2/1256/3823 .

17- الخصال: 45/42، فضائل الأشهر الثلاثة: 134/142، روضة الواعظین: 383.

18- کنز العمّال: 8/450 / 23609 .

19- شرح نهج البلاغه:20/296/385 .

20- الکافی: 5/15/1، تهذیب الأحکام: 6/130/224، بحار الأنوار: 69 /356؛ المستدرک علی الصحیحین: 2/365/3288، کنز العمّال: 2/7/2904.

21- المعجم الأوسط : 9/170/9443، کنز العمّال: 8/452 /23620 .

22- ثواب الأعمال: 75/2، قرب الإسناد: 95/324 .

23- شُعب الإیمان: 3/415/ 3937 و ح 3939، من لا یحضره الفقیه: 2/76/1783، ثواب الأعمال: 75/3 .

24- فضائل الأشهر الثلاثة: 55/33 و ص 116/111 .

25- مسند زید: 203.

26- صحیح البخاری: 2/670/1795، صحیح مسلم: 2/807/164، سنن الترمذی: 3/136/764، من لا یحضره الفقیه: 2/75 / 1773، الخصال: 45/42 .

27- فضائل الأشهر الثلاثة: 143/157.

28- مستدرک الوسائل: 3/363/3786 .

29- الکافی: 4/64/8 و ص 65/17، ثواب الأعمال: 76/1، الأمالی للصدوق: 683/935، فضائل الأشهر الثلاثة:120/119، من لا یحضره الفقیه: 2/76/1781، بحارالأنوار: 96/247/5 .

30- من لا یحضره الفقیه: 2/87/1805، ثواب الأعمال: 77/1، الأمالی للصدوق: 683/936.

31- سنن ابن ماجه: 1/556/1749، شُعب الإیمان: 3/297/3586، تاریخ دمشق: 54/110/11388.

32- الکافی: 4/64/10، تهذیب الأحکام: 4/190/539، بحارالأنوار: 59/190/44 .



منبع:

کتاب ماه خدا، محمّدی ری شهری، ج 1.




[ جمعه 88/5/30 ] [ 4:23 عصر ] [ ] [ نظر ]
درباره وبلاگ

بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده!
لینک دوستان
امکانات وب