سر خوش، زسبوي غم پنهاني خويشم
چون زلف تو، سرگرم پريشاني خويشم
در بزم وصال تو نگويم،ز کم و بيش
چون آينه خو کرده به حيراني خويشم
لب باز نکردم به خروشي و فقاني
من محرم راز دل طوفاني خويشم
يک چند پشيمان شدم،از رندي و مستي
عمري ست پشيمان ز پشيماني خويشم
از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم
شرمنده جانان،ز گران جاني خويشم
بشکسته تر از خويش نديدم به همه عمر
افسرده دل از خويشم و زنداني خويشم