|
همه گفتند محال است ولی ، دلخوشم من به محالات رضا...
سر تا به پای، هق هق و قدری تبسّمم
همسایه با طواف پریشان مردمم
گفتی که خاک باشم و حالا تیمّمم
مابین آسمان و زمین، کاملاً گمم
تا نبض شهر پر شود از هر ترنّمم
وقتی تو سومی، من دیوانه چندمم
حس می کنم شبیه خودش در تلاطمم
پس هی جنون به من بده آقای هشتمم!
از مادری کبوتر و از من که گندمم
پریسا مقصودی
[ دوشنبه 89/7/26 ] [ 10:1 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
