|
.:: بسم رب الشهداء والصدیقین ::.
یکی از یکی آسمانی تر و مظلوم تر. خصوصا سیدشان.
شهید سید محمد حسین حسینی بهشتی را می گویم. چه سال تلخی بود سال شصت هجری شمسی برای ملت ایران.
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
یاد و خاطره ی شهدای هفتم تیر و را گرامی می داریم ولو با یک صلوات
شهاب [ پنج شنبه 87/4/6 ] [ 12:2 عصر ] [ ]
[ نظر ]
.:: یا فاطر بحق فاطمه ::.
شهاب [ سه شنبه 87/4/4 ] [ 12:22 عصر ] [ ]
[ نظر ]
شب در سحرگاهان ناگهان ...نسیم میوزد... در آن روز و... خود را با تمام وجود: گلی
حقیردرب خانه خانم، شهاب [ یکشنبه 87/4/2 ] [ 12:4 عصر ] [ ]
[ نظر ]
   حضرت زهرا (س) «خیر کثیر» حضرت فاطمه زهرا (سلاماللَّهعلیها) براى پدر و دیگر مردمان گلى بود که رایحه خوشش حیاتآفرین دلها بود، و خداوند او را خیر کثیر نامید. پس جاى شگفتى نیست که او بار غم ابتر بودن را از چهرهى پدرش، حضرت محمد (صلى اللَّه علیه و آله) بزداید، چرا که فرزندان پسر پیامبر(صلى اللَّه علیه و آله) چندى نمىپایید که رخت برمىبستند و این خود بهانهاى به دست دشمنان پیامبر (صلى اللَّه علیه و آله) داده بود تا نغمهساز این سخن شوند که بعد از محمد (صلى اللَّه علیه و آله) نامى از او نمىماند.
به نام خداوند بخشنده و مهربان، ما کوثر به تو ارزانى داشتیم. پس پروردگار خود را به نماز گرامى دار و قربانى کن . همانا که دشمن بدخواه (وخشمگین) تو ابتر است. ای دختر یگانه ی خورشید ، فاطمه
بانوی باوقار من ، ای دختر رسول
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السرالمستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
شهاب
[ شنبه 87/4/1 ] [ 3:4 صبح ] [ ]
[ نظر ]
سیزدهم جمادی الثانی...
حضرت عباس (ع) در چهارم شعبان سال 26 هجری در مدینه متولد شد .حضرت علی (ع) او را در بغل گرفتند و اذان و اقامه را در دو گوشش قرائت نمودند و او را عباس (به معنای شیر درنده ) نام نهادند و لقب او را ابالفضل گذاردند . حضرت علی (ع) اکثر اوقات قنداقه عباس را می گرفت و آستین لباس این کودک شیرخوار را بالا می زد و بازوی او را می بوسید و به شدت گریه می کرد .روزی حضرت ام البنین سبب گریه را از حضرت علی (ع) پرسیدند ؛حضرت فرمودند :عباس(ع) در یاری رساندن به برادرش حسین (ع) دستانش قطع می شود و من به خاطر آن روز گریانم . حضرت عباس (ع) را قمر بنی هاشم نیز می نامیدند ،چون صورتش مانند ماه درخشان و وجیه المنظر بوده ! نوشته اند در شب تاریک صورتش چون ماه می درخشید ! او با دختر عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب که نامش لبابه و از قریش بود ،در بین سال های 40 تا 45 هجری ازدواج نمود و دو فرزند به نامهای عبیدالله و فضل از او باقی ماند .حضرت عباس (ع) 34 سال(2) عمر نمود ،او در صفین 15 تا 17 سال سن داشت .هنگام شهادت پدرش 18 سال داشت و و در واقعه کربلا 34 ساله بود . روز عاشورا همین که صدای (هَل مِن ناصر ٍ )برادر را شنید ،فرمود : برادران کوچک من میل دارم شما زودتر از من سید و مولای خود را یاری کنید .آن ها هر یک به میدان رفتند و پس از درگیری تلفات زیادی به دشمن وارد آوردند و به قدر توانایی خود میراث شجاعت پدر را ابراز نمودند تا اینکه به شهادت رسیدند . از جمله اوصاف حضرت عباس (ع) ،سپهسالاری ،علمداری و سقا بودن می باشد .او را از کودکی سقا می نامیدند . حضرت ابالفضل (ع) در روز عاشورا به جهت رفع تشنگی فرزندان و اصحاب که در خیمه گاه بودند ،روانه نهر علقمه شد و همانجا بعد از اینکه مشک را آب نمود ،محاصره شد و دو دست نازنینش از بدن جدا شد .سپس با ضربه عمود آهنین به سر مبارکش او را به شهادت رساندند .
[ یکشنبه 87/3/26 ] [ 4:57 عصر ] [ ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  بیاد شهدای گمنام!!! برای بچه های تفحص و برای آنهایی که به دنبال گمشده ی خود می گردند هیچ لحظه ای زیباتر از لحظه ی کشف پیکر شهید نیست. اما زیباتر از آن لحظه ای است که زیر نور آفتاب یا چراغ قوه پلاکی بدرخشد. در طلاییه وقتی زمین را می شکافتیم پیکر مطهر شهیدی نمایان شد که همراه او یک دفتر قطور اما کوچک بود ؛ شبیه دفتری که بیشتر مداحان از آن استفاده می کنند. برگ های دفتر به خاطر گل گرفتگی به هم چسبیده بود و باز نمی شد . آن را پاک کردم . به سختی بازش کردم بالای اولین صفحه اش نوشته بود: عمه بیا گمشده پیدا شده! |
| [ و نوشتم بیاد دوست شهیدم غلامرضا زوبونی ] |
